با نوای عاشقان عزم شهادت می کنیم
در صف نابودیِ
دشمن،رقابت می کنیم
هر دقیقه مثل
عاشورا و هر جا کربلاست
آسمان را رنگِ
خون،رنگِ شهامت می کنیم
تا قیامت،درس
عاشورا درون سینه هاست
جان خود،
قربانیِ راهِ ولایت می کنیم
در میان سینه ی
ما حَک شده سَیِد علی
هرچه گوید عشق
ما رهبر،اطاعت می کنیم
از اَزل مِیلِ
بریدن دارد این سَر های ما
چون زمینِ
کربلا، هر دم قیامت می کنیم
هردمی تیری به
قلبِ نحسِ دشمن میزنیم
کُلُنا عَباسُکَ
زِینَب تلاوت می کنیم
تا ابد به آنهایی که وقت تشنگی شدید و بی آبی،
قمقمه ها راخاک می کردند تا کمتر یاد آب بیفتند
مدیــونیــم
عادت داشت پیشانی شهدا را ببوسد.
وقتی شهید شد بچه ها تصمیم گرفتند به تلافی آن همه محبت، پیشانی اورا غرق بوسه کنند.
پارچه را که کنار زدیم پیکر بی سر او، دل همه ی ما را آتش زد . . .
-------------------
پسرش که شهید شد،دلش سوخت...
آخه یادش رفته بود برای سیلی ای که تو بچگی بهش زده بود ،عذر خواهی کنه...
با خودش گفت"جنازه شو که اوردن صورتشو می بوسم"
آوردنش ... ولی ...
آب آسایش گاه را قطع کردند. آب را جیره بندی کردیم. کل آبمان توی یک سطل بود. به هرنفرپنج تا قاشق می رسید.
سهم آن روزرا خوردیم وخوابیدیم.
بیداربودم. خودم را زده بودم به خواب.
یکی بلند شد برود آب بخورد. به خودم گفتم « بی خیال. شتردیدی ندیدی. شاید طفلکی خیلی تشنه ش شده.
